10 Korpus Zmechanizowany
10 Korpus Zmechanizowany (ros. 10-й механизированный корпус) był wyższym związkiem taktycznym wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej.
I formowanie
Pierwsze utworzenie Korpusu miało miejsce w marcu 1941 roku w Leningradzkim Okręgu Wojskowym.
Skład
- 21 Dywizja Pancerna,
- 24 Dywizja Pancerna,
- 198 Dywizja Zmotoryzowana,
- 7 pułk motocyklowy,
- oddziały korpuśne:
- 386 samodzielny batalion łączności,
- 34 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
- 110 korpuśna eskadra lotnicza,
- 65 polowa kasa Gosbanku.
Wyposażenie
Na dzień 22 czerwca 1941 roku, 10 Korpus Zmechanizowany dysponował:
- 506 czołgami (bez 198 Dywizji Zmotoryzowanej), w tym:
- 276 BT,
- 227 T-26, w tym 38 z miotaczami płomieni (chemiczne),
- 2 T-27,
- 1 T-38,
- 86 samochodami pancernymi BA-10 i BA-20.
Dowódcą 10 Korpusu Zmechanizowanego był generał major Iwan Łazariew w okresie od 11.03.1941 do 20.07.1941.
W momencie ataku Niemców, korpus znajdował się w składzie 23 Armii Frontu Północnego, w rejonie Leningradu. Od 25.06.1941 roku brał udział w walkach z armią fińską na przesmyku karelskim (wojna kontynuacyjna). Później został przeniesiony na zachód od Leningradu do 8 Armii Frontu Północno-Zachodniego.
Korpus został rozformowany 20.06.1941 roku.
II formowanie
Drugie formowanie 10 Korpusu Zmechanizowanego miało miejsce w grudniu 1944 roku. Był to jedyny korpus zmechanizowany, który nie brał udziału w walkach przeciwko wojskom niemieckim.
Skład korpusu
- 42 Brygada Zmechanizowana,
- 67 pułk czołgów,
- 72 Brygada Zmechanizowana,
- 264 pułk czołgów,
- 204 Brygada Pancerna,
- 1207 pułk artylerii samobieżnej,
- 1253 pułk artylerii samobieżnej,
- 1419 pułk artylerii samobieżnej,
- 621 pułk moździerzy,
- 1634 pułk artylerii przeciwpancernej,
- 970 pułk artylerii przeciwlotniczej,
- 55 batalion motocyklowy,
- 2 Gwardyjski dywizjon moździerzy (BM-13),
- oddziały korpuśne:
- 1023 samodzielny batalion łączności,
- 97 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
- 224 samodzielna kompania chemiczna,
- 616 samodzielna kompania transportowa,
- lotniczy oddział łączności,
- 224 piekarnia polowa,
- 3156 poczta polowa.
Dowódcami 10 Korpusu Zmechanizowanego byli:
- generał major Paweł Ziabriew – 01.12.1944 – 01.06.1945,
- generał porucznik Iwan Wasiliew – 05.07.1945 – 03.09.1945.
Na dzień 05.08.1945 roku, w składzie korpusu znajdowały się 154 czołgi: 88 T-34, 53 T-26, 13 BT-7.
10 Korpus Zmechanizowany brał udział w operacjach w okresie od grudnia 1944 do września 1945 roku, w tym w:
- Operacji kwantuńskiej – 09.08.1945 – 02.09.1945.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8. (pol.)
- Mark Siemiowicz Sołonin: 22 czerwca 1941 czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, seria: Historia. ISBN 978-83-7510-130-0. OCLC 750110162. (pol.)
- 10-й механизированный корпус/ 10 Korpus Zmechanizowany. [dostęp 2016-11-25].