10 groszy polskich 1831 – to dziesięciogroszowa moneta Królestwa Polskiego z okresu powstania listopadowego, wyprodukowana przy użyciu stemplów, które zostały przygotowane na mocy decyzji Rządu Tymczasowego z 10 lutego 1831 r.. Moneta ta powstała zgodnie z niezmienionym systemem monetarnym, który obowiązywał od 1 grudnia 1815 r. i oparty był na grzywnie kolońskiej. Wycofano ją z obiegu 1 czerwca 1838 r.
Awers
Awers monety przedstawia ukoronowaną, dwudzielną tarczę. Z lewej strony umieszczono polskiego orła, natomiast z prawej stronie znajduje się pogoń litewska. U góry tarczy, w półkolu, widnieje napis:
Po obu stronach tarczy znajduje się rok 18 31.
Orzeł na tarczy herbowej może mieć zarówno proste, jak i zagięte łapy.
Rewers
Na rewersie w wieńcu umieszczono nominał 10, poniżej widnieje napis „GROSZY”, a pod nim „POLS•”. Na samym dole umieszczono znak intendenta mennicy warszawskiej – K.G. (Karola Gronaua).
Opis
Moneta była bita w mennicy w Warszawie w bilonie (próba 194), na krążku o średnicy 19 mm i masie 2,9 grama. Rant monety jest gładki, a jej nakład wyniósł 6 038 148 sztuk.
Stopień rzadkości rozpoznawanych odmian dziesięciogroszówki przedstawiono w tabeli:
Zobacz też
- 3 grosze polskie 1831
- 2 złote polskie 1831
- 5 złotych polskich 1831
- dukat 1831
- 10 groszy polskich (1816–1831)
- 10 groszy (1835–1841)
- pieniądz powstania listopadowego
- tabela cennikowa Bolcewicza
- Rosyjskie monety bite dla Polski (1815–1841)
Przypisy