10 Dywizjon Artylerii Pancernej
10 Dywizjon Artylerii Pancernej to samodzielny pododdział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizjon został sformowany na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 8 z dnia 20 sierpnia 1944 roku. Na czele dywizjonu stanął mjr Niczajew. 1 lutego 1945 roku w Rembertowie jednostka została wyposażona w działa samobieżne Su-76.
Żołnierze dywizjonu złożyli przysięgę 24 października 1944 roku w rejonie Lublina.
Działania bojowe
Dywizjon uczestniczył w działaniach bojowych w ramach 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty, będącej częścią 2 Armii Wojska Polskiego.
Struktura organizacyjna
Organizacja dywizjonu obejmowała:
- dowództwo
- pluton dowodzenia
- 3 baterie dział samobieżnych
- 4 działony
- drużyny: zaopatrzenia bojowego, remontowa, gospodarcza, punkt sanitarny
Łącznie w dywizjonie służyło:
- żołnierzy – 165 (w tym oficerów – 51, podoficerów – 73, kanonierów – 41)
Sprzęt używany przez dywizjon obejmował:
- działa samobieżne SU-76 – 13
- samochód pancerny BA-64 – 1
- samochody – 19
- motocykle – 4
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń, Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
Janusz Magnuski: Wozy bojowe LWP, 1943-1983. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5. Brak numerów stron w książce.