10 Dywizja Piechoty (10 DP) to duża jednostka piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
Formowanie i dyslokacje
8 grudnia 1941 roku, generał dywizji Władysław Anders, będący dowódcą Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, wydał polecenia dotyczące organizacji m.in. 10 Dywizji Piechoty według brytyjskich standardów. Na początku zamiast trzech pułków piechoty, dywizja miała być złożona z dwóch. Uzbrojenie, wyposażenie i umundurowanie miały być dostarczone przez Brytyjczyków.
9 stycznia 1942 roku w Tockoje rozpoczęto formowanie oddziałów dywizji. 13 stycznia do Ługowaja, w obwodzie dżambulskim (Kazachska Socjalistyczna Republika Radziecka), wyruszył zespół 10 pułku artylerii lekkiej, liczący 12 oficerów i 35 podoficerów. 19 stycznia rozpoczęto formalne formowanie dywizji. Według oceny Oddziału III Sztabu PSZ w ZSRR, dywizja miała zakończyć szkolenie wstępne bez broni do 1 czerwca 1942 roku i być gotowa do przyjęcia uzbrojenia angielskiego.
W okresie od 24 marca do 4 kwietnia 1942 roku, 10 DP została ewakuowana do Iraku w ramach pierwszej ewakuacji, a 27 kwietnia trafiła do Palestyny, gdzie została włączona do 3 Dywizji Strzelców Karpackich. 6 maja 1942 roku 10 pułk artylerii lekkiej został przemianowany na 3 Karpacki pułk artylerii lekkiej.
Organizacja i obsada personalna
Dowództwo 10 Dywizji Piechoty
Dowódca: płk Alfred Jan Schmidt.
Dowódca artylerii dywizyjnej: mjr Stefan Świnarski, później ppłk Leon Bukojemski.
Szef sztabu: ppłk dypl. Wilhelm Wilk-Leśniak.
- 27 pułk piechoty
- 28 pułk piechoty
- 10 pułk artylerii lekkiej
- 10 pułk artylerii ciężkiej
- 10 dywizjon rozpoznawczy
- 10 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- 10 batalion saperów
- 10 kompania przeciwpancerna
- 10 kompania łączności
- 10 kompania żandarmerii – por. żand. Tadeusz Birn
- 10 kompania sanitarna
- 10 kompania warsztatowa
- 10 kompania Pomocniczej Służby Kobiet
- 10 pluton samochodowy
- 10 pluton transportowo-kolejowy
- Ośrodek oddziałów specjalnych
- Szpital polowy
- 10 kolumna samochodowa
- 10 park intendentury
- Sąd polowy 10 DP
- Komenda uzupełnień nr 6
- Stacja zborna
- Referat Opieki Społecznej
Przypisy
Bibliografia
Witold Biegański: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990. ISBN 83-03-02923-1.
Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Maciej M. Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, s. 206, 219, 220, 224, 279, ISBN 83-7174-918-X, OCLC 830299476.
Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego, Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, Londyn 1990, s. 95, 96.