10 Armia
10 Armia (ros. 10-я армия) to jedna z armii radzieckich, która działała w czasie wojny domowej w Rosji.
Historia
Wiosną 1919 roku 10 Armia rozpoczęła ofensywę z Carycyna, kierując się na południowy zachód wzdłuż linii kolejowej do Jekaterynodaru. Ataki, które były niezwykle intensywne jak na Armię Czerwoną, początkowo prowadziła kawaleria i przez dłuższy czas wydawała się nie do powstrzymania. Armia ta dotarła zaledwie 80 km od Rostowa nad Donem. Na początku odpieraniem tej ofensywy zajmował się Denikin, ale później dowództwo przejął Wrangel.
Kluczowa bitwa między 10 Armią a wojskami Wrangla miała miejsce w połowie maja 1919 roku, w rejonie, gdzie linia kolejowa Noworosyjsk–Carycyn krzyżuje się z rzeką Manycz. W tym czasie Wrangel okrążył 10 Armię z boków, zdobywając 55 armat, 10 karabinów maszynowych i biorąc do niewoli 15 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej.
15 sierpnia 1919 roku 10 Armia, wspólnie z 9 Armią, przeprowadziła atak na siły Piotra Wrangla nad Wołgą, co zmusiło Wrangla do zarządzenia odwrotu rozproszonych jednostek Białej Armii. W lutym 1920 roku 10 Armia, razem z 1 Armią Konną, uczestniczyła w rozbiciu kubańskiego korpusu denikinowców. Walki miały miejsce w rejonie stacji Biała Glina.
Dowódcy
- Klimient Woroszyłow (3 października 1918 – 18 grudnia 1918)
- Nikołaj Chudiakow (18 grudnia 1918 – 26 grudnia 1918)
- Aleksandr Jegorow (26 grudnia 1918 – 25 maja 1919)
- Leonid Klujew (26 maja – 28 grudnia 1919)
- Aleksandr Pawłow (28 grudnia 1919 – 20 czerwca 1920)
- Wasilij Głagolew (20 czerwca 1920 – 8 lipca 1920)
Przypisy
Bibliografia
Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
Geoffrey Swain, Wojna domowa w Rosji, Wydawnictwo Libridis, Warszawa 2000.