Zaporoska Dywizja Strzelców
1 Zaporoska Dywizja Strzelców to jednostka wchodząca w skład Armii Ukraińskiej, która brała udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako sojusznik Wojska Polskiego.
Formowanie i walki
Dywizja została utworzona z jednostek Grupy Zaporoskiej na krótko przed I Pochodem Zimowym jako Zaporoska Dywizja Zbiorcza. Brała udział w obronie nad Markówką. W połowie czerwca zajęła linię Rusawy. 18 czerwca zdołała odparować atak bolszewickiej 41 Dywizji Strzelców. 1 lipca skutecznie odrzuciła natarcie przeciwnika pod Szarogrodem. Podczas obrony linii Zbrucza stanowiła odwód Armii URL. W ostatnich dniach lipca broniła odcinka frontu wzdłuż Seretu. 1 września przeprowadziła nieudane natarcie na Rohatyn. W trakcie polskiej ofensywy w Galicji Wschodniej we wrześniu 1920 roku walczyła w ramach grupy gen. Zahrodzkiego, nacierając na Trembowlę i Tarnopol. 21 września sforsowała Zbrucz, a 25 września wkroczyła do Płoskirowa.
Struktura organizacyjna
Zgodnie z raportem z 22 maja 1920 roku, dywizja miała następującą strukturę:
- 1 Brygada Strzelców (3 kurenie po 100 żołnierzy);
- 2 Brygada Strzelców (2 kurenie po 120 żołnierzy);
- dwa pułki jazdy, każdy po 4 sotnie liczące przeciętnie po 50–60 żołnierzy;
- cztery karabiny maszynowe;
- dwa działa;
- dywizjon artylerii (4 działa).
Żołnierze oddziału
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
Andrij Rukkas: Razem z Wojskiem Polskim. Armia Ukraińskiej Republiki Ludowej w 1920 roku. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej–Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-843-9.
Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. T. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 696. ISBN 978-83-11-11934-5.