1 Wschodnia Eskadra Lotnicza

1 Wschodnia Eskadra Lotnicza (niem. 1. Ostflieger Staffel) to rosyjska jednostka lotnicza, która współpracowała z Niemcami podczas II wojny światowej.

Historia

Jednostka została założona w grudniu 1943 roku z jeńców wojennych z Armii Czerwonej, w tym pilotów, nawigatorów oraz strzelców pokładowych. Zostały one umieszczone w obozie w Krzywólce w pobliżu Suwałk, gdzie otrzymały lepsze traktowanie niż inni jeńcy. Zostały umundurowani, dostawali racje żywnościowe równoważne niemieckim oraz otrzymywali żołd w wysokości 16 marek miesięcznie. Dowództwo nad eskadrą objął rosyjski emigrant, kapitan Michaił W. Tarnowski, a funkcję szefa sztabu pełnił kapitan Władimir J. Uniszewski. Oficerem nadzorującym był pułkownik G. Holters, co spowodowało, że jednostkę nazywano nieoficjalnie „Grupą Holtersa” (Gruppe Holters).

Na froncie, eskadra wykonywała zadania związane z powietrznym rozpoznaniem oraz transportowaniem materiałów propagandowych i spadochroniarzy-zwiadowców za linie sowieckie. Niemcy wyposażyli ją w samoloty zarówno sowieckie, jak i niemieckie, w tym zdobyczne Polikarpow Po-2 (kukuruźniki) i UT-2, a także szkolne Arado Ar 66 i Gotha Go 145. W ciągu swojego istnienia eskadra zrealizowała około 100 lotów, tracąc 3 maszyny oraz 9 zabitych i 12 rannych.

Jednostka funkcjonowała do września 1944 roku, kiedy to została rozformowana razem z innymi wschodnimi jednostkami lotniczymi Luftwaffe. Do rozformowania przyczyniła się również dezercja trzech pilotów, którzy 3 lipca 1944 roku przelatywali do partyzantów (Władimir Moskalec, Aram Karapetjan, Pantalejmon Czkuaseli). Wraz z nimi uciekli także trzej pasażerowie (mechanik samolotu Moskalca, nawigator porucznik Gorski oraz dziewczyna Sima). Ucieczka była odpowiedzią na śmierć lotniczą kapitana W. J. Uniszewskiego, za którą obwiniani byli Niemcy.

Eskadra została przekształcona w pomocniczą grupę Luftwaffe i przeniesiona na teren Czech. Na jej bazie, na przełomie 1944 i 1945 roku, powstały Wojska Lotnicze Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji.

Stan osobowy

Stan osobowy na maj 1944 roku:

dowódca – kapitan Michaił W. Tarnowski,
zastępca dowódcy – porucznik W. W. Szyjan,
szef sztabu – kapitan W. O. Uniszewski,
zastępca szefa sztabu – porucznik P. I. Piesigołowiec,
oficer łącznikowy Luftwaffe – porucznik W. Duus,
lotnicy – kapitan W. K. Rubliewik, porucznik Moskaliec, porucznik P. W. Czkauseli, podporucznik A. S. Karapetjan, podporucznik A. N. Skobczenko, podporucznik A. M. Sołowiew, podporucznik W. I. Czeriepanow,
nawigatorzy – podporucznik Gorski, podporucznik K. K. Miszyn, podporucznik N. K. Nazarienko, podporucznik Strokun,
strzelcy pokładowi – podporucznik M. I. Griszajew, podporucznik Zurabiew, podporucznik Sorokin, starszy feldfebel I. I. Nikonorow, feldfebel D. Kuzniecow, feldfebel A. Czujanow,
inżynier – podporucznik P. N. Szendrik,
technik eskadry – porucznik W. I. Trunow,
technicy zmianowi – feldfebel M. M. Baranow, feldfebel A. Razumow, feldfebel P. Rodionow,
mechanicy – podporucznik A. Donieckow, podporucznik N. Masalski, podporucznik W. Sierieda, feldfebel Krachin, feldfebel Łantiew,
zbrojmistrz – podporucznik Muchin,
układacz spadochronów – starszy feldfebel Szewczuk.