1 Tulski Pułk

1 Tulski Pułk (ros. 1-й Тульский полк) to jednostka wojskowa, która walczyła po stronie białych podczas wojny domowej w Rosji.

23 lipca 1919 roku, do Rygi dotarł drogą morską Oddział Tulski liczący 1580 żołnierzy, dowodzony przez sztabskapitana Władimira W. Striekopytowa. W skład oddziału weszli żołnierze bolszewickiej 2 Tulskiej Brygady 8 Dywizji Strzeleckiej, którzy na początku marca 1919 roku w Homlu zorganizowali bunt przeciwko władzy bolszewickiej. Po krótkich starciach z siłami bolszewickimi, żołnierze zdołali opuścić miasto, a następnie przebyli ponad 400-kilometrowy marsz do Równego. Oddział został włączony do ukraińskich sił zbrojnych, gdzie przez krótki czas toczył walki, a następnie w rejonie Łucka przeszedł na stronę Polaków. Żołnierze zostali internowani w obozie w Brześciu Litewskim.

Dzięki interwencji państw Ententy, zostali uwolnieni i dotarli do Rygi, w pełni uzbrojeni, wyposażeni i umundurowani. Oddział został włączony do Armii Północno-Zachodniej pod dowództwem generała Aleksandra P. Rodzianki. Został rozmieszczony w rezerwie w rejonie Gdowa. Na początku sierpnia sformowano na jego podstawie 600-osobowy 1 Tulski Pułk, którego dowódcą został płk W. W. Striekopytow. Pozostali żołnierze weszli w skład innych pułków Armii Północno-Zachodniej.

1 Tulski Pułk szybko został przeniesiony pod Jamburg, gdzie toczyły się walki z oddziałami bolszewickimi. Po krótkiej obronie dworca kolejowego, Pułk zmuszony był do wycofania się na lewy brzeg Ługi, gdzie zajął pozycje obronne. Wkrótce bolszewicy przeprawili się przez rzekę, co doprowadziło do dalszego odwrotu białych.