1 Szwadron Samochodów Pancernych (1 szw. sam. panc.) to pododdział kawalerii Wojska Polskiego w okresie II RP.
Historia szwadronu
1 Szwadron Samochodów Pancernych został utworzony w październiku 1925 roku w garnizonie Grodno, na podstawie Kolumny Szkolnej Samochodów Pancernych 3 Dywizjonu Samochodowego. W zakresie wyszkolenia pododdział podlegał dowódcy 1 Dywizji Kawalerii, zaś w sprawach technicznych był podporządkowany dowódcy 1 Dywizjonu Samochodowego, natomiast w kwestiach administracyjnych – dowódcy 10 Pułku Ułanów Litewskich.
W 1926 roku szwadron został przeniesiony do Białegostoku.
W 1928 roku uzyskał samodzielność administracyjną i został bezpośrednio podporządkowany dowódcy 1 Dywizji Kawalerii.
W 1929 roku, po rozwiązaniu 1 Dywizji Kawalerii, szwadron włączono do 3 Samodzielnej Brygady Kawalerii z siedzibą w Wilnie.
W połowie maja 1930 roku szwadron stracił status samodzielnego pododdziału i został włączony do nowo utworzonego 1 Dywizjonu Samochodów Pancernych w Brześciu. Na początku czerwca 1930 roku wyruszył na trzymiesięczne letnie ćwiczenia do Obozu Ćwiczebnego Leśna, niedaleko Baranowicz.
Po zakończeniu poligonu szwadron powrócił do Białegostoku, a w drugiej połowie września 1930 roku został przeniesiony do garnizonu Brześć, gdzie został zakwaterowany w koszarach im. gen. Józefa Hallera.
Na wyposażeniu szwadronu znajdowało się sześć samochodów Ford FT-B, które od 1927 roku były systematycznie zastępowane przez samochody wz. 1928.
Kadra szwadronu
Dowódcy szwadronu:
- mjr kaw. Tadeusz Ciecierski (XI 1925 – II 1927)
- rtm. Bolesław Kentro (II 1927 – IV 1928 → 3 pszwol)
- rtm. Jan Skawiński (IV 1928 – IX 1930 → p.o. kwatermistrza 1 d. sam. panc.)
Oficerowie młodsi szwadronu:
- rtm. rez. pow. do sł. cz. Wincenty Poklewski (od XI 1925)
- rtm. Marian Guzowski (XI 1925 – II 1928 → dowódca plutonu ćwiczebnego samochodów pancernych i instruktor w Szkole Czołgów i Samochodów)
- por. kaw. / rtm. Zygmunt Żukowski (XI 1925 – IX 1930)
- por. / rtm. Tadeusz Szumski (od 1 IV 1928)
- por. kaw. Aleksander Jodkiewicz (do IX 1930)
Barwy
4 sierpnia 1927 roku generał dywizji Daniel Konarzewski, w imieniu ministra spraw wojskowych, zdecydował, że oficerowie i szeregowi szwadronów samochodów pancernych będą nosić na kołnierzach kurtek oraz płaszczy proporczyk w kolorze czarno-pomarańczowym, a na naramiennikach „numer porządkowy”.
24 lutego 1928 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski, postanowił, że oficerowie i szeregowi szwadronów samochodów pancernych będą mieli czarne otoki na czapkach.
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993. ISBN 83-860-28-00-9.
- Rajmund Szubański: 4 Batalion Pancerny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-87103-04-7.