1 Samodzielny Lekki Dywizjon Artylerii

1 Samodzielny Lekki Dywizjon Artylerii (ros. 1-й отдельный легкий артиллерийский дивизион) był jednym z pierwszych oddziałów wojskowych Armii Ochotniczej w czasie wojny domowej w Rosji.

Dywizjon został utworzony na początku grudnia 1917 roku w Nowoczerkasku. Na jego czele stanął płk Siergiej M. Ikiszew. Oddział składał się z trzech baterii: junkierskiej, która powstała na bazie Mieszanej Baterii Michajłowsko-Konstantynowskiej pod dowództwem sztabskpt. Nikołaja A. Szokoli, oficerskiej pod dowództwem ppłk. Jewgienija W. Szmidta oraz mieszanej, którą prowadził ppłk. Lew M. Jerogin. W połowie grudnia dowództwo junkierskiej baterii objął ppłk Dmitrij T. Mionczinski. Na początku stycznia 1918 roku, pluton junkierskiej baterii (2 działa) został przydzielony do oddziału partyzanckiego płk. Czerniecowa. W tym samym czasie inny pluton dywizjonu został przydzielony do oddziału gen. Kutiepowa. 27 stycznia dołączono kolejny pluton artylerii. W dniach 2–3 lutego brały one udział w walkach pod Batajskiem, a 9 lutego nad rzeką Temernik. Po rozpoczęciu w nocy z 9 na 10 lutego 1918 roku przez Armię Ochotniczą 1 Kubańskiego (Lodowego) Marszu, w trakcie reorganizacji w dniach 11–13 lutego w stanicy Oglinskaja, do dywizjonu dołączona została 4 bateria pod dowództwem płk. Aleksandra N. Tretiakowa. Pozostałe baterie otrzymały nowe numery. Cały oddział dysponował 8 lekkimi działami polowymi. Po połączeniu Armii Ochotniczej z Oddziałem Kubańskim w połowie marca, dywizjon został rozformowany.