1 Regiment Grenadierów Krakowskich

1 Regiment Grenadierów Krakowskich to oddział wojskowy, który wchodził w skład sił powstańczych podczas insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku.

Formowanie i walki

Regiment, składający się z dwóch batalionów, został utworzony po bitwie pod Racławicami. Jego trzon stanowili uczestnicy zwycięskich ataków na centrum dywizji dowodzonej przez generała Aleksandra Tormasowa. Po bitwie większość chłopów wróciła do domów, a ci, którzy pozostali, utworzyli batalion kosynierski. Nosili oni czapki rogatywki, granatowe kurtki z zielonymi wyłogami oraz czechczery lub białe spodnie.

Drugim batalionem stała się milicja wojewódzka pod dowództwem generała majora ziemiańskiego Jana Śląskiego, a na czele batalionu stanął ppłk Euzebiusz Siemianowski.

Na koniec kwietnia regiment liczył 926 żołnierzy, jednak już 27 maja liczba ta wyniosła 876.

Po bitwie pod Szczekocinami liczba żołnierzy w regimencie spadła do 663, a w lipcu do 540, aby 27 sierpnia osiągnąć 537. We wrześniu regiment wspierał rozproszoną dywizję Sierakowskiego, a pod koniec miesiąca liczył 413 głów. Z bitwy pod Maciejowicami niewielką grupę żołnierzy, z uratowanym sztandarem, na Pragę przyprowadził mjr Józef Szumiański.

Przez bitwą pod Szczekocinami regimentem dowodził płk Jan Krzycki, a po nim dowodzenie objął ppłk Euzebiusz Siemianowski.