1 Pułk Artylerii Mieszanej

1 Ciechanowski Pułk Artylerii Mieszanej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego (1 pam)

Jest to oddział artylerii Wojska Polskiego, który powstał w 1994 roku w garnizonie Ciechanów, w ramach 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej. 4 grudnia tego samego roku pułk otrzymał sztandar, a ceremonia miała miejsce z udziałem ówczesnego ministra stanu, szefa BBN, Henryka Goryszewskiego.

8 lutego 1995 roku żołnierze pułku oddali swoje pierwsze salwy na poligonie w Orzyszu, a dowodził nimi dywizjon artylerii haubic pod kierownictwem mjr Kazimierza Dymka.

Tradycje pułku

11 listopada 1994 roku pułk zyskał nazwę wyróżniającą „Ciechanowski” oraz imię patrona, Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Przejął również dziedzictwo tradycji:

  • 1 Brygady Artylerii (1789-1794)
  • 1 batalionu artylerii (1806-1814)
  • 1 kompanii artylerii lekkopieszej (1815-1831)
  • 1 pułku artylerii polowej Legionów (1914-1917)
  • 1 pułku artylerii lekkiej Legionów im. Józefa Piłsudskiego (1918-1939)
  • 1 pułku artylerii lekkiej (1943-1945)
  • 1 Berlińskiego pułku artylerii lekkiej (1945-1993)

Dzień 4 grudnia został ustanowiony jako święto pułku.

W 2000 roku jednostka przeszła przeformowanie na 1 pułk artylerii.

Struktura organizacyjna

  • dowództwo, sztab
  • bateria dowodzenia
  • dywizjon haubic 122 mm
  • dywizjon haubic 152 mm
  • dywizjon artylerii rakietowej
  • trzy dywizjony artylerii przeciwpancernej (skadrowane)
  • kompanie: zaopatrzenia, remontowa, medyczna

Odznaka pamiątkowa

W centralnej części odznaki znajduje się miniatura odznaki 1 Brygady Legionów Polskich „Za wierną służbę” z 1916 roku, co podkreśla ideowy związek z tą brygadą. Z miniatury wychodzą cztery wici – strzały, które są inspirowane starymi znakami z pieczęci Zbrosława, kanonika wrocławskiego z 1276 roku, oraz cztery tarcze – topory wypełnione zieloną emalią. Na tarczach widnieje cyfra pułkowa oraz inicjały 1PAM, które są osadzone na skrzyżowanych lufach armatnich.

Przypisy

Bibliografia

Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego: czas przemian. Warszawa: „Bellona”, 1997. Brak numerów stron w książce.

Zostań naszym fanem!

Pomóż nam się rozwijać! Polub nas na Facebooku! i śledź nas na X!