1 Pułk Artylerii Konnej (1 pak)
1 Pułk Artylerii Konnej, znany również jako 1 pak, był oddziałem artylerii konnej Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Na podstawie doświadczeń zdobytych podczas wojny polsko-bolszewickiej podjęto decyzję o utworzeniu dywizji jazdy, które miały składać się z trzech brygad jazdy. Każda z tych brygad miała zawierać dwa pułki jazdy oraz jeden pułk artylerii konnej.
Zgodnie z zarządzeniem szefa Oddziału I Ministerstwa Spraw Wojskowych z dnia 13 lutego 1921 roku, postanowiono o formowaniu trzech dowództw pułków artylerii konnej.
Dowództwo 1 pułku artylerii konnej było organizowane na podstawie baterii zapasowej artylerii konnej nr 1 w Górze Kalwarii, a jego siedzibą była Warszawa. Proces formowania rozpoczął się 18 kwietnia 1921 roku, a dowódcą został ppłk Leon Dunin-Wolski.
Wprowadzenie organizacji jazdy w oparciu o system brygadowy spowodowało, że istnienie dowództw pułków artylerii konnej stało się niezasadne. W związku z tym, 10 października 1921 roku, dowództwo pułku zostało rozwiązane.
Struktura organizacyjna
- Dowództwo 1 pułku artylerii konnej w Warszawie
- 1 dywizjon artylerii konnej
- 2 dywizjon artylerii konnej
- 5 dywizjon artylerii konnej
Przypisy
Bibliografia
Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.