Pucki Dywizjon Lotniczy
Pucki Dywizjon Lotniczy był polskim dywizjonem lotnictwa Marynarki Wojennej, który był częścią Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. Jego działalność trwała od 1 stycznia 1995 roku do 31 grudnia 2002 roku, a główną bazą operacyjną dywizjonu było lotnisko wojskowe Gdynia Babie Doły.
Funkcjonowanie
Pucki Dywizjon Lotniczy został utworzony na mocy zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego dotyczącego sformowania Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. W ramach tego zarządzenia, 34 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został przekształcony w dywizjon lotniczy oraz batalion zabezpieczenia. W tym procesie doszło również do rozformowania 18 Eskadry Lotnictwa Ratowniczo-Łącznikowego, której siły i środki zostały włączone do nowo utworzonego dywizjonu.
W dniu 1 stycznia 1995 roku, Pucki Dywizjon Lotniczy, wraz z 2 Dywizjonem Lotniczym Marynarki Wojennej z Darłówka oraz 3 Dywizjonem z Siemirowic, a także trzema batalionami zabezpieczenia i jednym dywizjonem technicznym, stworzyły Brygadę Lotnictwa Marynarki Wojennej.
Na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 stycznia 2002 roku, dotyczącej reorganizacji struktury organizacyjnej BLMW, dywizjony wchodzące w skład Brygady LMW zostały przekształcone w eskadry lotnicze. Na miejsce Puckiego Dywizjonu Lotniczego powstała 28 Pucka Eskadra Lotnicza, która przejęła jego sprzęt oraz zadania. Po rozformowaniu dywizjonu, 21 stycznia 2003 roku, z lotnictwa Marynarki Wojennej wycofano samoloty odrzutowe MiG-21.
Tradycje
Zgodnie z Decyzją Nr 103/MON z dnia 14 lipca 1995 roku, dywizjon przejął dziedzictwo i stał się kontynuatorem tradycji:
- Morskiego Dywizjonu Lotniczego z Pucka (1920-1939);
- 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego Marynarki Wojennej (1950-1994).
Na podstawie tej samej decyzji jednostka przyjęła nazwę wyróżniającą „Pucki” oraz imię kmdr. por. pil. Edwarda Szystowskiego. Ustanowiono również święto, które przypada na 15 lipca. W dniu tym, 15 lipca 1995 roku, podczas uroczystości w Pucku, Dowódca Dywizjonu – kmdr ppor. pil. Chojnacki odebrał z rąk Dowódcy Marynarki Wojennej sztandar nadany przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę.
Struktura
Dywizjon był podzielony na trzy eskadry: A i B, które operowały na samolotach odrzutowych, oraz C, zajmującą się śmigłowcami ratowniczymi i transportowymi oraz samolotami patrolowymi. Eskadry były zorganizowane w klucze.
Dowódcy
- kmdr ppor. dypl. pil. Zenon Chojnacki
- kmdr por. dypl. pil. mgr inż. Stanisław Pietraszkiewicz
- kmdr ppor. pil. Czesław Bielawski
Wyposażenie
- samolot myśliwski MiG-21 bis A
- samolot szkolny MiG-21 UM
- śmigłowiec ratowniczy PZL W-3 RM Anakonda
- śmigłowiec transportowo-pasażerski PZL W-3 Sokół
- śmigłowiec transportowy Mi-17
- śmigłowiec transportowy Mi-2
- samolot transportowo-pasażerski An-28
- samolot patrolowo-rozpoznawczy PZL M-28 Bryza 1R
Zadania 1 dlMW
- osłona lotnicza własnych zespołów okrętów,
- rozpoznanie i wskazanie celów dla okrętów nawodnych,
- ochrona i obrona baz morskich przed atakami z powietrza,
- zabezpieczenie ratownicze działań Marynarki Wojennej oraz statków cywilnych i kutrów rybackich (śmigłowce ratownicze polskiego lotnictwa morskiego są częścią systemu międzynarodowego ratownictwa morskiego SAR),
- pełnienie całodobowych dyżurów ratowniczych i bojowych,
- monitoring ekologiczny akwenów morskich.
Wypadki lotnicze
W dniu 28 czerwca 1996 roku miała miejsce katastrofa, w której rozbił się w Bałtyku MiG-21bis nr boczny 8870. W wyniku tego zdarzenia zginął kmdr ppor. pil. Sławomir Guzowski.
Przypisy
Bibliografia
- Mariusz Konarski, Morskie skrzydła Rzeczypospolitej, „Wiraże” nr 15-16/2003;
- Mariusz Konarski, Andrzej Olejko, Tradycje polskiego lotnictwa morskiego, Wyd. Muzeum Marynarki Wojennej, Gdynia 1995.