1 Oficerska Szkoła BKA
1 Oficerska Szkoła BKA (biał. Перша афіцэрская школа БКА) była placówką szkoleniową kolaboracyjnej Białoruskiej Obrony Krajowej, działającą pod koniec II wojny światowej.
W lutym 1944 roku, po utworzeniu Białoruskiej Obrony Krajowej (BKA) na okupowanej Białorusi oraz przeprowadzeniu werbunku w marcu, jednym z kluczowych wyzwań stał się niedobór kadr oficerskich i podoficerskich. Większość oficerów BKA pochodziła z różnych armii: carskiej, polskiej lub sowieckiej. W związku z tym, jeszcze przed ogłoszeniem mobilizacji do formowanych batalionów BKA, komendant BKA, mjr Franciszek Kuszal, zwrócił się do prezydenta Białoruskiej Centralnej Rady (BCR), Radosława Ostrowskiego, z prośbą o zgodę na utworzenie miesięcznych kursów oficerskich i podoficerskich w Mińsku, co miało miejsce w połowie marca. Niemieckim komendantem kursów został SS-Hauptsturmführer Schneider, bezpośrednio podlegający gauleiterowi Okręgu Generalnego „Białoruś”, gen. Kurtowi von Gottbergowi. Z kolei białoruskim komendantem był kpt. Wiktar Czebotarewicz. Celem kursów było unifikacja białoruskich oficerów BKA z różnych armii oraz zapewnienie odpowiedniego przeszkolenia młodym Białorusinom, którzy wcześniej nie mieli doświadczenia wojskowego. W kursach miało uczestniczyć 50 kandydatów na oficerów oraz 150 na podoficerów, a ostatecznie w kursach podoficerskich wzięło udział 200 słuchaczy. Plany zakładały kontynuację szkolenia do czasu uzupełnienia wszystkich wolnych wakatów w oddziałach i sztabie głównym BKA. Następnie planowano otworzenie szkoły oficerskiej, która miała szkolić nowe kadry oficerskie w cyklu 6-miesięcznym, a każdy okręg wojskowy BKA miał wysłać swoich kandydatów. Kursy zakończyły się w połowie kwietnia, a słuchacze zdawali egzaminy w obecności gen. K. von Gottberga. Na koniec kwietnia rozpoczęły się kolejne kursy, a w drugiej połowie czerwca zorganizowano już trzecią turę. Z inicjatywy Białoruskiej Centralnej Rady, na co zgodzili się Niemcy, w Mińsku powstała 1 Oficerska Szkoła BKA, do której przyjęto 250 słuchaczy, głównie młodych ludzi z średnim wykształceniem, członków Związku Młodzieży Białoruskiej. Szkolenie oficerskie miało trwać 6 miesięcy, a po jego zakończeniu uczestnicy mieli otrzymać pierwszy stopień oficerski. Jednak w wyniku ofensywy Armii Czerwonej, która rozpoczęła się 23 czerwca, słuchacze oraz kadra szkoły zostali ewakuowani do Wilna 29 czerwca, przy czym podczas ewakuacji kilka osób zginęło w wyniku bombardowań. Do tego momentu na mińskich kursach odbyło przeszkolenie około 150 oficerów oraz około 600 podoficerów. Po pewnym czasie 1 Oficerska Szkoła BKA została przeniesiona do Berlina. Przywódcy Białoruskiej Centralnej Rady planowali sformować Legion Białoruski, w skład którego mieli wejść m.in. kadra i słuchacze szkoły, jednak nie uzyskali zgody władz niemieckich. W tej sytuacji udało się jedynie utworzyć nieuzbrojony i nieumundurowany 1 Kadrowy Batalion BKA, pod dowództwem kpt. Piotra Kosackiego, do którego dołączyli niektórzy słuchacze szkoły. Pozostali zostali przydzieleni do Schutzmannschaft-Brigade Siegling. Na przełomie 1944/1945 roku zasilili nowo formowaną Waffen-SS Grenadier-Brigade „Weißruthenien”.
W 1944 roku grupa białoruskich słuchaczy szkoły przeszła na stronę francuskich partyzantów we wschodniej Francji, a w 1945 roku wstąpiła do 2 Korpusu Polskiego, dowodzonego przez gen. Władysława Andersa.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Historia Białoruskiej Obrony Krajowej, w tym 1 Szkoły Oficerskiej BKA. jivebelarus.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-29)]. (ros.).