1 Ochotniczy Oddział Kubański

1 Ochotniczy Oddział Kubański (ros. 1-й Добровольческий Кубанский отряд) to ochotnicza jednostka wojskowa białych, która miała charakter partyzancki w trakcie wojny domowej w Rosji.

Na przełomie 1917 i 1918 roku, w regionie Kubania, który został odcięty przez wojska bolszewickie od terenów nad Donem, powstało wiele kozackich oddziałów partyzanckich. Jednym z najbardziej znanych był 1 Ochotniczy Oddział Kubański, dowodzony przez kapitana (później pułkownika) Wiktora L. Pokrowskiego. Oddział ten został sformowany 2 stycznia 1918 roku w Jekaterynodarze. Składał się głównie z młodych kozackich oficerów, do stopnia kapitana. Pod koniec stycznia jego liczebność wynosiła od 120 do 160 żołnierzy, dysponujących 4 karabinami maszynowymi i 4 działami. Z czasem liczba ta wzrosła do około 350 żołnierzy. W tym okresie, działając w kierunku tichoreckim, oddział połączył się z jednostką starsziny wojskowego Gałajewa. Prowadził on sukcesywnie walki z oddziałami bolszewickimi w okolicach wsi Enem oraz stanicy Georgije-Afinskaja. 3 lutego 1918 roku oddział powrócił do Jekaterynodaru, który jednak 1 marca musiał opuścić pod naporem przeważających sił bolszewickich. Tego samego dnia generał major W. L. Pokrowski został mianowany głównodowodzącym Armią Kubańską, w skład której wszedł m.in. 1 Ochotniczy Oddział Kubański. Na początku marca oddziały Kozaków kubańskich połączyły się z Armią Ochotniczą, która przybyła na Kuban znad Donu.