1 Modliński Batalion Saperów

1 Modliński Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki

1 Modliński Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki (1 bsap) to oddział saperów Wojska Polskiego, który działał we Francji.

Batalion był częścią 1 Dywizji Grenadierów i brał udział w kampanii francuskiej w 1940 roku. Został rozwiązany wraz z dywizją 21 czerwca 1940 roku.

Obsada personalna

Obsada personalna batalionu na dzień 3 maja 1940 roku:

  • dowódca batalionu – mjr Kazimierz Marian Łukasiewicz
  • adiutant – por. Zygmunt Członkowski
  • 1 kompania
    • dowódca kompanii – kpt. Tadeusz Banaszkiewicz
    • dowódca plutonu – por. Paweł Szynkaruk
    • zastępca dowódcy plutonu – asp. Kohut-Koszut
    • dowódca plutonu – por. Adam Doboszyński
    • dowódca plutonu – por. Bolesław Wendorff
    • zastępca dowódcy plutonu – asp. Stanisław Łazarewicz
    • dowódca plutonu – ppor. Roman Rejenciak
    • dowódca plutonu dowodzenia – asp. Witanko (Wilenko)
    • zastępca dowódcy plutonu – pchor. Roman Karasiński
  • 2 kompania
    • dowódca kompanii – kpt. Jan Rypel
    • dowódca plutonu – por. Jan Ceceniowski
    • dowódca plutonu – por. Antoni Mokrzecki
    • zastępca dowódcy plutonu – asp. Aleksander Paprzycki
    • dowódca plutonu – ppor. Aleksander Pattek
    • dowódca plutonu – ppor. Jerzy Kasperski
    • dowódca plutonu dowodzenia – asp. Andrzejewski
  • kompania pionierów
    • dowódca kompanii – kpt. Kazimierz Stefanowski
    • dowódca plutonu – por. Marian Serafiński
    • dowódca plutonu – por. Sokołowski
    • dowódca plutonu – por. Skowroński
    • dowódca plutonu – ppor. Stanisław Miły

Sztandar

Batalion jako pierwszy z jednostek wchodzących w skład dywizji otrzymał sztandar, który został wręczony przez Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego 30 marca 1940 roku w Angers. Sztandar ten pochodził z 9 pułku saperów stacjonującego w Brześciu nad Bugiem, który w 1928 roku przemianowano na 6 batalion saperów.

W tym samym dniu odbyło się również zaprzysiężenie żołnierzy batalionu, które prowadził biskup polowy ks. Józef Gawlina.

Po przegranej kampanii sztandar został zakopany. Został jednak odnaleziony przez kpt. inż. Wacława Gąsowskiego oraz plut. Ryszarda Końskiego. 24 listopada 1940 roku, po przekroczeniu linii demarkacyjnej, został przetransportowany do Grenoble, a następnie przez Hiszpanię dotarł do Wielkiej Brytanii.

Obecnie sztandar jest eksponowany w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.

Zobacz też

Jednostki Wojska Polskiego imienia Tadeusza Kościuszki

Przypisy

Bibliografia

Witold Biegański „Wojsko Polskie we Francji 1939-1940”, Warszawa 1967.

Józef Dembiniok, Bernard Szczech, Andrzej Urbański: Oznaki i odznaki Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Cześć I. Wojsko Polskie we Francji; I Korpus Polski w Wielkiej Brytanii. Katowice: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1994. ISBN 83-03-00719-X.

Zygmunt Kosior: Bitwa pod Lagarde. Studium. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.

Jerzy Murgrabia: Symbole wojskowe Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07825-4.

Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1. Brak numerów stron w książce.

Zostań naszym fanem!

Pomóż nam się rozwijać! Polub nas na Facebooku! i śledź nas na X!