1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR
1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1 Korpus Polski) stanowił wyższy związek taktyczny Wojska Polskiego.
Historia
W dniu 10 sierpnia 1943 roku władze radzieckie zaakceptowały propozycję przekształcenia 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w korpus.
Korpus miał składać się z dwóch dywizji piechoty, dwóch brygad – artylerii i pancernej, dwóch pułków – lotniczego i zapasowego, a także czterech samodzielnych batalionów oraz pododdziałów odpowiedzialnych za zabezpieczenie i obsługę.
Na stanowisko dowódcy korpusu powołano gen. Zygmunta Berlinga, a jego zastępcami zostali: ppłk Włodzimierz Sokorski – ds. oświatowych oraz gen. bryg. Karol Świerczewski – ds. liniowych. Szefem sztabu został ppłk dypl. Władimir Radziwanowicz.
1 września 1943 roku wzmocniona 1 Dywizja Piechoty ruszyła na front, podczas gdy pozostałe jednostki korpusu koncentrowały się na organizacji i szkoleniu bojowym. W okresie od września do grudnia 1943 roku w korpusie utworzono jedynie 1 batalion specjalny.
Dopiero po opanowaniu obszaru Zachodniej Ukrainy możliwe stało się dalsze rozwijanie organizacyjne korpusu. W tym czasie zreorganizowano artylerię korpuśną oraz rozpoczęto formowanie 3 Dywizji Piechoty. W grudniu liczba żołnierzy w korpusie przekroczyła 32 tys. W marcu 1944 roku korpus przeszedł częściową motoryzację, co obejmowało pułki artylerii lekkiej, 5 kompanię kablowo-tyczkową oraz pododdziały rozpoznawcze, a także sformowano 1 batalion samochodowy.
11 marca do korpusu włączono dywizjon dział pancernych SU-85.
W dniu 6 marca 1944 roku na podstawie 1 Korpusu rozpoczęto formowanie 1 Armii Polskiej w ZSRR.
Piosenką marszową tej formacji był Marsz 1 Korpusu, którego muzykę skomponował Aleksander Barchacz, a słowa napisał Adam Ważyk.