1 Korpus Pancerny (1 KPanc) to wyższy związek taktyczny wojsk pancernych Sił Zbrojnych PRL.
Korpus został utworzony w marcu 1949 roku. Dwa lata później został przekształcony w 1 Korpus Zmechanizowany, a w listopadzie 1955 roku ponownie zmienił nazwę na 1 Korpus Pancerny.
Struktura organizacyjna 1 KPanc w 1949
Dowództwo 1 Korpusu Pancernego znajdowało się w Gdańsku – Wrzeszczu.
- 16 Kaszubska Dywizja Pancerna – (Elbląg)
- 8 Drezdeńska Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej – (Koszalin)
- 1 samodzielny batalion artylerii pancernej – od wiosny 1950 – (Giżycko)
- 4 pułk czołgów ciężkich – od czerwca 1950
Struktura organizacyjna 1 KPanc w 1956
Dowództwo 1 Korpusu Pancernego również mieściło się w Gdańsku – Wrzeszczu.
- 16 Kaszubska Dywizja Pancerna – (Elbląg)
- 20 Warszawska Dywizja Pancerna – (Szczecinek)
- 55 kompania sztabowa – (Gdańsk – Wrzeszcz)
- 47 batalion łączności
- 57 batalion saperów – (Gniew)
W wrześniu 1956 roku do 1 Korpusu Pancernego została włączona 15 Dywizja Zmechanizowana. W marcu 1957 roku, w wyniku decyzji o rezygnacji z utrzymywania szczebla korpusu, rozwiązano dowództwo 1 Korpusu Pancernego oraz jednostki korpuśne, a dywizje wchodzące w jego skład zostały podporządkowane bezpośrednio dowódcom okręgów wojskowych.
Obsada personalna Dowództwa 1 KPanc
Dowódcy korpusu:
- gen. bryg. Siemion Tichonczuk (1950-1952)
- płk Eugeniusz Molczyk (1955-1956)
Oficerowie dowództwa:
- płk Aleksander Rode – szef sztabu
- płk Kazimierz Kozicz – dowódca artylerii
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.