1 Kadrowy Batalion BKA

1 Kadrowy Batalion BKA (brus. Першы школьны батальён БКА) to ochotniczy, antybolszewicki oddział wojskowy w ramach Białoruskiej Obrony Krajowej (BKA), który został utworzony pod koniec II wojny światowej.

Po zajęciu Białorusi przez Armię Czerwoną w lipcu 1944 roku, wielu białoruskich kolaborantów opuściło kraj i udało się do Rzeszy. Taką decyzję podjęli członkowie Białoruskiej Centralnej Rady oraz wielu członków BKA. We wrześniu 1944 roku w Berlinie rozpoczęto organizację 1 kadrowego batalionu BKA, który składał się z 422 Białorusinów, w dużej mierze pochodzących z mińskiej 1 Oficerskiej Szkoły BKA. Żołnierze ci byli jednak nieuzbrojeni i nieposiadający mundurów. Dowództwo nad batalionem objął kapitan Piotr Kosacki. W jednostce prowadzone były nieformalne szkolenia dla oficerów i podoficerów. Działacze Białoruskiej Centralnej Rady, z Radosławem Ostrowskim na czele, starali się o uznanie batalionu przez Niemców. W grudniu 1944 roku rozważano nawet jego rozwiązanie, tracąc nadzieję na wsparcie ze strony niemieckich władz, jednak SS wyraziło zgodę na utworzenie Waffen-SS Grenadier-Brigade „Weißruthenien”. Ostatecznie batalion został wykorzystany jako rezerwa oficerska dla tej brygady (np. Barys Rahulia) oraz dla innych kolaboracyjnych jednostek zbrojnych złożonych z Białorusinów.