1 Gwardyjska Dywizja Piechoty

(bułg. Първа гвардейска пехотна дивизия) – to bułgarska dywizja, która powstała w czasie walk Bułgarii przeciwko niemieckim siłom okupacyjnym podczas II wojny światowej.

Historia

9 września 1944 roku w Bułgarii miało miejsce zbrojne przewrot, który doprowadził do obalenia rządu K. Murawiewa. Władzę przejął Front Ojczyźniany, który utworzył nowy rząd pod przewodnictwem Kimona Georgiewa. Tego samego dnia, działacze Frontu Ojczyźnianego zaproponowali utworzenie Gwardii Narodowej, składającej się z ochotników, która miała stanowić przeciwwagę dla regularnej armii. Ta propozycja została pozytywnie przyjęta zarówno przez członków ruchu oporu, jak i uczestników przewrotu, co stało się podstawą do powstania dywizji, której członkami mieli być ochotnicy, w tym partyzanci oraz zwolennicy Frontu Ojczyźnianego.

Organizacja dywizji rozpoczęła się w Sofii; do jej składu weszły oddziały partyzanckie walczące z faszystowskimi rządami w Bułgarii, a także wielu uczestników wrześniowego przewrotu z 1944 roku. W krótkim czasie dywizja została zorganizowana, a na jej dowódców wyznaczono gen. mjr Dimitar Popow oraz gen. mjr Sławczo Trynskiego, który dowodził oddziałem partyzanckim w rejonie Sofii w latach 1942-1944. Dywizja składała się z czterech pułków piechoty i liczyła około 7000 żołnierzy.

Początkowo dywizja brała udział w walkach przeciwko niemieckim wojskom na terenie Macedonii, a w listopadzie 1944 roku weszła w skład nowo powstałej 1 Armii Bułgarskiej. Następnie, w ramach tej armii, uczestniczyła w działaniach przeciwko niemieckim siłom w regionie Srem w Jugosławii.

W styczniu 1945 roku dywizja została wycofana z frontu i rozformowana, a jej żołnierze oraz uzbrojenie zostały przydzielone do jednostek regularnej armii bułgarskiej.