1 Grupa Lotnicza
1 Grupa Lotnicza – to organizacja lotnicza Wojska Polskiego.
Historia grupy
Na wiosnę 1929 roku, aby usprawnić dowodzenie jednostkami, powołano do życia 1 Grupę Aeronautyczną. Utworzenie grupy opierało się na rozkazie ministra spraw wojskowych B. Og. Org. L. 10717/1928, który wprowadzał nową organizację Aeronautyki w czasie pokoju, oraz na zarządzeniu szefa Departamentu Aer. L. 701/tjn. z dnia 6 lutego 1929 roku, które dotyczyło „Zestawienia składów osobowych i etatów aeronautyki na stopie pokojowej”. Dowódca grupy oraz szef sztabu zostali mianowani na swoje stanowiska 27 kwietnia 1929 roku.
W skład 1 Grupy Lotniczej, mającej siedzibę w Warszawie, weszły 1 pułk lotniczy w Warszawie, 5 pułk lotniczy w Lidzie oraz 2 batalion balonowy w Jabłonnie (od 25 stycznia 1934 roku garnizon w Legionowie).
22 sierpnia tego samego roku minister spraw wojskowych określił kategorie dodatku służbowego dla stanowisk oficerskich w nowej organizacji Aeronautyki: dowódca grupy aeronautycznej (do kat. V), I oficer sztabu grupy aeronautycznej (do kat. VIB) oraz oficer sztabu grupy aeronautycznej (do kat. VIIB).
12 września 1929 roku ustalono zadania dla dowódcy grupy, które obejmowały nadzór nad doskonaleniem personelu latającego pułków zgodnie z wytycznymi szefa Departamentu Aeronautyki MSWojsk. oraz organizowanie ćwiczeń z udziałem lotnictwa, w tym ćwiczeń wojskowych, gier wojennych, ćwiczeń aplikacyjnych, ćwiczeń OPL oraz różnorodnych zawodów lotniczych i z zakresu przysposobienia wojskowego.
W 1931 roku, w wyniku likwidacji 2 Grupy Aeronautycznej, do 1 Grupy Aeronautycznej dołączono 4 pułk lotniczy oraz 1 batalion balonowy z Torunia.
Od 1 września 1931 roku minister spraw wojskowych zmniejszył skład osobowy dowództwa grupy, likwidując stanowiska II i III oficera sztabu oraz trzy stanowiska urzędników III kategorii. 15 listopada 1932 roku minister wprowadził kolejne zmiany w etacie dowództwa grupy aeronautycznej P. S. 10–800 z dnia 8 grudnia 1928 roku, zastępując podoficerów zawodowych kancelistów urzędnikami cywilnymi III kategorii. Jednocześnie pozwolono na utrzymanie podoficerów zawodowych na stanowiskach do 31 marca następnego roku.
Od 1 stycznia 1936 roku, w związku z reorganizacją lotnictwa w odpowiedzi na potrzeby obrony kraju, dokonano zmian w składzie grup aeronautycznych. Do 1 Grupy Lotniczej dołączono 6 pułk lotniczy, natomiast 4 pułk lotniczy i 1 batalion balonowy zostały podporządkowane dowódcy 3 Grupy Lotniczej w Krakowie. W ten sposób 1 Grupa objęła wszystkie formacje liniowe wschodniej części kraju. W tym samym roku 1 Grupa Aeronautyczna została przemianowana na 1 Grupę Lotniczą.
Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w przypadku ogłoszenia mobilizacji, dowództwo 1 Grupy Lotniczej miało zostać zlikwidowane. W pierwszym dniu mobilizacji powszechnej podoficerowie zawodowi i nadterminowi, którzy byli częścią personelu kancelaryjnego, mieli zostać oddelegowani do dyspozycji komendanta Wyższej Szkoły Wojennej, a szeregowi zasadniczej służby wojskowej do 1 pułku lotniczego. Personel cywilny (stały i kontraktowy) miał zostać przekazany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.