1 grosz (1810–1814) to miedziana moneta jednogroszowa Księstwa Warszawskiego, wyprodukowana na podstawie dekretu Fryderyka Augusta, króla saskiego oraz księcia warszawskiego, z dnia 25 czerwca 1810 roku.
Awers
W centralnej części awersu znajduje się herb sasko-polski – na dwupolowej tarczy, która jest nakryta królewską koroną saską. W lewym polu widnieje herb saski, natomiast w prawym orzeł polski. Po bokach tarczy umieszczono dwie skrzyżowane gałązki palmowe.
Rewers
Na rewersie znajduje się nominał 1, poniżej którego widnieje napis „GROSZ”. Poniżej umieszczono rok bicia, którym może być 1810, 1811, 1812 lub 1814. Na samym dole znajdują się inicjały intendenta mennicy warszawskiej – I.S. (Jan Stockman 1810, 1811) lub I.B. (Jakub Benik 1811, 1812, 1814).
Opis
Moneta była bita w mennicy w Warszawie, wykonana z miedzi, na krążku o średnicy 21 mm i masie 2,7 grama, z rantem gładkim. Przez cały rok 1815, nawet po likwidacji Księstwa Warszawskiego i utworzeniu Królestwa Kongresowego, mennica kontynuowała bicie jednogroszówki z datą wsteczną – 1814. Z raportów mennicy wynika, że w latach 1810–1815 do obiegu wprowadzono 14 548 646 sztuk. Stopień rzadkości poszczególnych roczników i typów monet został przedstawiony w tabeli:
Zobacz też
Przypisy