1 Flota Powietrzna
1 Flota Powietrzna (niem. Luftflotte 1) była jednostką operacyjną lotnictwa III Rzeszy w czasie II wojny światowej, która brała udział m.in. w inwazji na Polskę.
Jednostka ta została powołana do życia 1 lutego 1939 roku. W inwazji na Polskę brała udział od 1 września 1939 roku, będąc przydzielona do Grupy Armii Północ, pod dowództwem generała Alberta Kesselringa. Działała z wykorzystaniem lotnisk zlokalizowanych w Pomorzu Zachodnim oraz Prusach Wschodnich. W trakcie bitwy o Anglię, wspólnie z 4 Flotą Powietrzną, chroniła wschodnie i południowe granice III Rzeszy. Od 22 czerwca 1941 roku uczestniczyła w ofensywie przeciwko Związkowi Radzieckiemu, będąc dowodzoną przez generała pułkownika Alfreda Kellera. Flota dysponowała ponad 1000 samolotów i zgodnie z planem Barbarossa współdziałała z Grupą Armii Północ, atakując ZSRR z obszaru Prus Wschodnich w kierunku Leningradu.
Dowódcy 1 Floty Powietrznej
- Albert Kesselring (1 lutego 1939 – 11 stycznia 1940)
- Hans-Jürgen Stumpff (12 stycznia 1940 – 10 maja 1940)
- Wilhelm Wimmer (11 maja 1940 – 19 sierpnia 1940)
- Alfred Keller (20 sierpnia 1940 – 12 czerwca 1943)
- Günther Korten (12 czerwca 1943 – 23 sierpnia 1943)
- Kurt Pflugbeil (24 sierpnia 1943 – 16 kwietnia 1945)
Struktura organizacyjna
- Okręg Lotniczy I
- 1 Dywizja Lotnicza
- Okręg Lotniczy III
- 2 Dywizja Lotnicza
- Okręg Lotniczy IV
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Zbigniew Jankiewicz: Powstanie i upadek Luftwaffe. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1972.
- Czesław Krzemiński: Wojna powietrzna w Europie w 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1983. ISBN 83-11-06862-3.