1 Dywizjon Czołgów (Biali)

1 Dywizjon Czołgów

1 Dywizjon Czołgów (ros. 1-й дивизион танков) był pancernym związkiem taktycznym Białych, który działał pod koniec wojny domowej w Rosji.

W maju 1920 roku, w Sewastopolu na Krymie, w ramach Armii Rosyjskiej dowodzonej przez gen. Piotra N. Wrangla, powstał 1 dywizjon czołgów. Na jego czele stanął płk Boczarow. Dywizjon składał się z czterech oddziałów ciężkich czołgów oraz plutonu lekkich czołgów:

1 Oddział (6 czołgów Mark V o nazwach „Gienierał Słaszczew”, „Wiernyj”, „Groznyj”, „Dierzkij”, „Russkij Bogatyr” i „Wielikaja Rossija”)
2 Oddział (4 czołgi Mark A o nazwach „Tigr”, „Stiepniak”, „Sfinks” i „Krokodił”, później przemianowany na „Sibiriak”)
3 Oddział (6 czołgów Mark V o nazwach „Fieldmarszał Kutuzow”, „Genieralissimus Suworow”, „Gienierał Skobieliow”, „Fieldmarszał Potiomkin”, „Za Rus’ Swiatuju” i „Za Wieru i Rodinu”)
4 Oddział (4 czołgi Mark A o nazwach „Gienierał Wrangiel”, „Sadko”, „Gienierał Szkuro” i „Uralec”)

Pluton lekkich czołgów składał się z 2 czołgów FT-17, nazwanych „Sieryj” i „Skromnyj”.

Dywizjon został zaangażowany w walki, zanim został w pełni sformowany. W kwietniu 1920 roku czołgi uczestniczyły w starciach z bolszewicką 13 Armią. Kolejna bitwa miała miejsce 7 czerwca tego samego roku, gdy 3 Oddział oraz pluton FT-17 na Półwyspie Czongarskim wspierały kontrnatarcie kawalerii Mieszanego Korpusu przeciwko bolszewikom. Czołgi przebiły się przez umocnienia polowe, umożliwiając atak kawalerii, której towarzyszyły 2 FT-17. Po 2 lipca czołgi te prawdopodobnie zostały skierowane do remontu. Ciężkie czołgi Mark V i Mark A przez większą część walk na Krymie znajdowały się w rezerwie. W związku z ewakuacją wojsk Armii Rosyjskiej w połowie listopada, wszystkie czołgi zostały porzucone. Wiadomo, że jeden z czołgów FT-17 został przejęty przez bolszewików na stacji kolejowej w Dżankoj, a drugi w Sewastopolu.