1 Dywizja Wolnych Francuzów
1 Dywizja Wolnych Francuzów (fr. 1ère division française libre) to francuska formacja wojskowa, która działała pod dowództwem generała Charles’a de Gaulle’a w trakcie II wojny światowej.
Historia jednostki
Jednostka została utworzona 1 sierpnia 1940 roku, a na jej czele stanął pułkownik Raoul Magrin-Vernerey. W miesiąc po sformowaniu, część dywizji wzięła udział w swoich pierwszych starciach w rejonie Dakaru, gdzie bezskutecznie próbowała przekonać siły francuskie lojalne wobec rządu Vichy do przejścia na stronę aliantów. Pozostałe oddziały walczyły w Gabonie oraz podczas kampanii przeciwko Włochom w Erytrei.
W maju 1941 dywizja została przekształcona w 1 Lekką Dywizję Wolnych Francuzów w Tel Awiwie. Od 8 czerwca do 11 lipca uczestniczyła w walkach przeciwko wojskom Vichy w trakcie operacji Exporter (kampania syryjsko-libańska). W sierpniu dywizja została rozwiązana, a jej brygady walczyły oddzielnie pod dowództwem aliantów. Wolni Francuzi brali udział w intensywnych starciach z Niemcami w rejonach Bir Hakeim oraz El Alamein.
1 lutego 1943 dywizja została ponownie utworzona. Wzięła udział w kampanii tunezyjskiej w okresie od kwietnia do maja 1943. Następnie przez kilka miesięcy stacjonowała w Libii, skąd, wyposażona i uzbrojona przez Amerykanów, brała udział w kampanii włoskiej od kwietnia do lipca 1944. W trakcie tej kampanii została przekształcona w 1 Dywizję Piechoty Zmotoryzowanej, a ostatecznie w 1 Marszową Dywizję Piechoty. W sierpniu Wolni Francuzi wylądowali w południowej Francji w ramach operacji Dragon. W składzie 1 Armii Francuskiej walczyli z Niemcami w Prowansji, Wogezach oraz Alzacji. W styczniu 1945 roku bronili obszaru Strasburga przed ofensywą niemiecką 19 Armii, ponosząc bardzo duże straty, w tym rozbicie 24. batalionu marszowego. Następnie uczestniczyli w walkach w rejonie Colmaru jako część II Korpusu Francuskiego. W marcu dywizja została przerzucona z Alzacji do francuskich Alp, gdzie do końca wojny wyzwalała tereny zajęte przez Włochy w 1940 roku.
W trakcie działań wojennych dywizja straciła ponad 4 tys. żołnierzy, którzy zginęli na polu walki.
Dowódcy
płk Raoul Magrin-Vernerey (1941)
gen. dyw. Paul Legentilhomme (15 kwietnia – 21 sierpnia 1941)
gen. dyw. Edgard de Larminat (styczeń – 16 maja 1943)
gen. dyw. Marie Pierre Kœnig (1943)
gen. bryg. Diego Brosset (1943)
gen. dyw. Pierre Garbay (1944-1945)
Skład organizacyjny
Czerwiec 1941
1 Brygada
- 1 Batalion Legii Cudzoziemskiej
- 1 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 2 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 1 Bateria Artylerii
2 Brygada
- 1 Batalion Piechoty Morskiej
- 3 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 4 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 2 Bateria Artylerii
- Kompania Przeciwpancerna
Sierpień 1944
1 Brygada
- 1 Batalion Legii Cudzoziemskiej
- 2 Batalion Legii Cudzoziemskiej
- 22 Północnoafrykański Batalion Marszowy
2 Brygada
- 4 Batalion Marszowy
- 5 Batalion Marszowy
- 11 Batalion Marszowy
4 Brygada
- 21 Batalion Marszowy
- 24 Batalion Marszowy
- Batalion Piechoty Marynarki Wojennej i Pacyfiku
- 1 Pułk Fizylierów Marynarki Wojennej (Batalion Zwiadowczy)
- 1 Pułk Artylerii
- 21 Grupa Artylerii Przeciwlotniczej
- 1 Bojowy Batalion Saperów
- 1 Batalion Łączności
- 101, 102 i 103 Kompanie Transportowe
- 1 Oddział Kierowania Ruchem Drogowym
- 9 Kompania Kwatermistrzowska
- 1 Grupa Zaopatrzeniowa
- 1 Batalion Medyczny
- Kobieca Sekcja Marynarki Wojennej Ewakuacji Medycznej
Linki zewnętrzne
strona dotycząca 1 Dywizji Wolnych Francuzów. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (fr.)