1 Dywizja Strzelców Spadochronowych (niem. 1. Fallschirm-Jäger-Division) to niemiecka jednostka spadochronowa, która działała podczas II wojny światowej.
Historia
Jednostkę tę utworzono w Niemczech pod koniec 1942 roku. Była ona złożona z formacji byłej 7. Dywizji Lotniczej, wzbogaconej o nowych rekrutów. Oddziały 1. Dywizji brały udział w walkach na froncie włoskim. Żołnierze z 3. Pułku Strzelców Spadochronowych w sierpniu 1943 roku uczestniczyli w bitwie na Sycyliji, a następnie wycofali się na kontynent. Jednostki te walczyły w bitwie pod Salerno oraz broniły klasztoru na Monte Cassino. W kwietniu 1945 roku 1 Dywizja Strzelców Spadochronowych poddała się w rejonie Imola.
W trakcie działań wojennych na terytorium Włoch, 21 listopada 1943 roku, żołnierze 1. Dywizji dokonali masakry 112 osób, w tym 50 kobiet oraz 31 dzieci, w lesie Limmari (rejon Abruzji). Dodatkowo, jednostka ta zajmowała się plądrowaniem i niszczeniem mienia.
Dowódcy dywizji
gen. mjr Richard Heidrich (od 1942 do 16 listopada 1944)
gen. mjr Hans Korte (od 4 stycznia 1944 do 21 lutego 1944)
gen. mjr Karl-Lothar Schulz (od 18 listopada 1944 do kapitulacji)
Struktura organizacyjna
1 pułk strzelców spadochronowych
3 pułk strzelców spadochronowych
4 pułk strzelców spadochronowych
Przypisy
Bibliografia
Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.
James Lucas: Pikujące orły: niemieckie wojska powietrznodesantowe w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 2002, s. 275, 277. ISBN 978-83-85852-73-5. OCLC 749267183.
Niemieckie dywizje powietrznodesantowe (spadochronowe). W: Janusz Ledwoch: Zielone Diabły: Niemieckie wojska spadochronowe 1935-1945. Warszawa: 1993, s. 32-34. (pol.).
Bruce Quarrice, Mike Chappnell: Niemieckie oddziały powietrznodesantowe 1939-45. Warszawa: Editions Spotkania, seria: Żołnierz i Broń, cz. 2. ISBN 83-7115-010-5. Brak numerów stron w książce.