1 Dywizja Polowa Luftwaffe
1 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 1 Luftwaffe Feld Division) została powołana w październiku 1942 roku na terenie Niemiec z Flieger-Regiment 10. W listopadzie 1943 roku, podobnie jak inne dywizje polowe Luftwaffe, zmieniła nazwę na 1 Feld Division (L) i została przydzielona do wojsk lądowych.
Jednostka ta prowadziła działania na froncie wschodnim w ramach Grupy Armii Północ, biorąc udział w walkach w rejonie jeziora Ilmen oraz Nowogrodu Wielkiego. W styczniu 1944 roku dywizja została zniszczona podczas sowieckiej ofensywy, a jej pozostałości włączono do 28 Dywizji Strzelców.
Skład bojowy dywizji (1942)
- I-IV bataliony strzelców polowych
- 1 polowy batalion artylerii Luftwaffe
- 1 polowa kompania cyklistów Luftwaffe
- 1 polowy batalion przeciwpancerny Luftwaffe
- 1 polowy batalion inżynieryjny Luftwaffe
- 1 polowy batalion przeciwlotniczy Luftwaffe
- 1 polowa kompania łączności Luftwaffe
- 1 polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe
Dowódcy dywizji
- Oberst Gustaw Wilke (od 30 września 1942)
- Generalmajor Werner Zech (od 17 stycznia 1943)
- Ponownie Wilke (od 14 kwietnia 1943)
- Oberst Anton Longin (od 15 czerwca 1943)
- Ponownie Wilke (już w stopniu generała, od 23 lipca 1943)
- Generalmajor Rudolf-Friedrich Petrauschke (od 1 października 1943)
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce.