1 Dywizja Bersalierów „Italia”

1 Dywizja Bersalierów „Italia” (wł. 1 Bersaglieri Divisione „Italia”) to jednostka wojskowa Sił Zbrojnych RSI, która działała podczas II wojny światowej.

Historia

Po kapitulacji Włoch 8 września 1943 roku oraz powołaniu Włoskiej Republiki Socjalnej 15 września, rozpoczęto organizację jej sił zbrojnych. Niemcy zaakceptowali utworzenie czterech dywizji wojsk lądowych. 25 listopada 1943 roku w Heuberg w Bawarii rozpoczęło się szkolenie około 1,2 tys. oficerów, pod dowództwem generała Mario Carloni, którzy mieli zasilić 4 Dywizję Bersalierów „Italia” (numerację później zmieniono na 1). Rekruci byli ochotnikami z różnych jednostek byłej armii włoskiej. W maju i czerwcu 1944 roku dołączyli do nich pozostali żołnierze z Włoch. W połowie lipca generał M. Carloni objął dowództwo nad 4 Dywizją Alpejską „Monterosa”, a nowym dowódcą 1 Dywizji Bersalierów „Italia” został generał Guido Manardi. W skład dywizji weszło około 14 tys. żołnierzy, w tym dwa pułki piechoty, pułk artylerii oraz różne pododdziały wsparcia i służb. Niemcy planowali wysłać Włochów na front zachodni, jednak zdecydowali się zredukować dywizję do stanu brygady lekkiej piechoty, co spotkało się z silnym sprzeciwem ze strony włoskiej. Na początku grudnia dywizja wróciła do Włoch, gdzie skierowano ją na linię Gotów, dołączając do 4 Dywizji Alpejskiej „Monterosa”. Wkrótce zaczęły się dezercje, które rozpoczęli żołnierze II batalionu 3 Pułku Bersalierów, głównie z południowych Włoch. Pod koniec stycznia 1945 roku amerykańskie wojska zaatakowały pozycje batalionu, ale ku ich zaskoczeniu musiały się wycofać. Dezerterstwa, spowodowane aktywnością partyzantów, stały się poważnym problemem. W lutym dowództwo nad dywizją ponownie objął generał M. Carloni. W połowie marca, w ramach ofensywy nad rzeką Serchio, Amerykanie przeprowadzili kolejny atak na pozycje dywizji, jednak bez skutku. W odpowiedzi Niemcy i Włosi wykonali niespodziewany kontratak, który przyniósł pewne straty aliantom. 4 kwietnia wzdłuż wybrzeża tyrreńskiego rozpoczęła się nowa ofensywa aliancka, która doprowadziła do przełamania pozycji niemieckich. Aby powstrzymać wojska alianckie, sformowano Kampfgruppe „Ferrario”, składającą się z I Batalionu 2 Pułku Cacciatori degli Appenninini, II Grupy Artyleryjskiej 4 Pułku Artylerii 1 Dywizji Bersalierów „Italia” oraz Batalionu „Goffredo Mameli” i Alpejskiej Grupy Artyleryjskiej „Bergamo” z 4 Dywizji Alpejskiej „Monterosa”. Grupę bojową przydzielono do niemieckiej 148 Dywizji Piechoty. Niemniej jednak, nie udało się powstrzymać sił alianckich, co zmusiło 1 Dywizję Bersalierów „Italia” do wycofania się na Przełęcz Cerreto. W tym czasie dywizja była atakowana przez partyzantów, co skłoniło ją do dalszego odwrotu w kierunku Parmy. W rejonie Medesano nad rzeką Taro, w dniach 24-26 kwietnia, miały miejsce starcia z wojskami brazylijskimi. Pomimo udanych prób przebicia się, sytuacja dywizji stała się na tyle krytyczna, że 29 kwietnia poddała się Brazylijczykom.

Skład organizacyjny

dowództwo