1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich
1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich (1 DA OPK) to związek taktyczny Wojsk Rakietowych oraz Artylerii Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.
Historia i powstanie
30 września 1967 roku Minister Obrony Narodowej postanowił przemianować 13 Dywizję Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich z siedzibą w Bytomiu na 1 Dywizję Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich. Od tego momentu jednostka przejęła tradycje 1 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej.
Aby ukryć jej rzeczywiste przeznaczenie, dywizja posługiwała się tradycyjną nazwą „artylerii”, mimo że w rzeczywistości była związkiem taktycznym rakiet przeciwlotniczych. W skład jej uzbrojenia wchodziły zestawy rakietowe S-75A „Dźwina”, S-75M i S-75W „Wołchow”, oraz S-125 i S-125M „Newa”.
W latach 1974–1976 oraz w 1988 roku dywizja otrzymała medal pamiątkowy „Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej”, a w 1976 roku została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
24 czerwca 1988 roku dywizja została przemianowana na 1 Brygadę Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.
Dowódcy dywizji
- płk Jan Styran (1959–1968)
- płk Jerzy Szmyrgałło (1968–1971)
- gen. bryg. Jan Łazarczyk (1971–1981)
- płk Bogdan Miller (1981–1986)
- płk Wiesław Kozikowski (1986–1990)
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-8808-967-6. Brak numerów stron w książce.
Tadeusz Kmiecik: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962: organizacja, szkolenie i problemy kadrowe. Warszawa: Ulmak, 2002. ISBN 83-8722-629-7. Brak numerów stron w książce.