1-Diazydokarbamoilo-5-azydotetrazol
1-Diazydokarbamoilo-5-azydotetrazol to heterocykliczny, organiczny związek chemiczny, który należy do grupy azydotetrazoli i cechuje się właściwościami wybuchowymi oraz bardzo dużą wrażliwością.
Po raz pierwszy został otrzymany w 2011 roku przez zespół kierowany przez Thomasa M. Klapötkego, w wyniku reakcji wodnego roztworu chlorku triaminoguanidyniowego z azotynem sodu. Związek ten, po krystalizacji z eteru dietylowego, przyjmuje postać bezbarwnych kryształów o układzie rombowym (Pbcn). Komórka elementarna tego związku składa się z ośmiu cząsteczek. Jego temperatura topnienia wynosi 78 °C, a rozkłada się przy ogrzewaniu powyżej 110 °C.
Wyróżnia się niezwykle dużą wrażliwością na tarcie i uderzenie, które są poza możliwościami pomiarowymi (poniżej 1 N i 0,25 J), co może uniemożliwić praktyczne zastosowanie tego związku. Dodatkowo, wykazuje wrażliwość na promieniowanie elektromagnetyczne; naświetlanie go wiązką lasera neodymowego o mocy 100–150 mW skutkuje wybuchowym rozkładem. Obliczona standardowa entalpia tworzenia wynosi 1495 kJ/mol, ciepło wybuchu to 6855 kJ/kg, prędkość detonacji osiąga 8690 m/s, a ciśnienie detonacji wynosi 33,9 GPa.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Derek D. Lowe, Things I Won’t Work With: Azidoazide Azides, More Or Less, Science Translational Medicine, 9 stycznia 2013 (ang.).
Franz Albert F.A. Martin, Novel Energetic Materials based on 1,5-Diaminotetrazole and 3,5-Diamino-1H1,2,4-triazole, rozprawa doktorska na Wydziale Chemii i Farmacji Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium, München 2011 (ang.). Publikacja zawiera oba artykuły autorstwa Thomasa M. Klapötkego i współautorów.