1 Czechosłowacki Samodzielny Batalion Piechoty

(cz. 1. československý samostatný polní prapor, ros. 1-й чехословацкий отдельный пехотный батальон) – czechosłowacka jednostka militarna, która walczyła u boku Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej.

Historia

W dniu 18 lipca 1941 roku została podpisana umowa pomiędzy czechosłowackim rządem na uchodźstwie a władzami ZSRR, dotycząca sformowania czechosłowackich oddziałów wojskowych na terytorium ZSRR. 8 grudnia tego samego roku Armia Czerwona wyznaczyła miasto Buzułuk jako miejsce ich utworzenia.

12 lutego 1942 roku powstał 1. Czechosłowacki Samodzielny Batalion Piechoty, którego dowódcą został płk Ludvik Svoboda. Batalion liczył 974 żołnierzy, wśród których znajdowało się wielu Rusinów oraz Żydów. Żołnierze byli umundurowani w brytyjskie battledressy, które pozostały po polskich jednostkach dowodzonych przez gen. Władysława Andersa.

W lutym 1943 roku Batalion został wysłany na front. Wchodził w skład Frontu Woroneskiego. Jego szlak bojowy prowadził przez miejscowości: Ostrogock, Wałujki, Olchowatka, Wołochowka, Wołchańsk, Murom, Brodok, Biełgorod, Charków, Sokołowo, Wielikij Burłuk, Zacharowka, Wiesołoje oraz Wałujki. Największa bitwa z niemieckimi oddziałami z 2 Dywizji Pancernej SS „Das Reich” miała miejsce pod Sokołowem w dniach 8-13 marca 1943 roku, gdzie Batalion poniósł znaczne straty. Łączne straty wyniosły co najmniej 112 żołnierzy, co było mniejsze niż straty niemieckie sięgające 440 zabitych i rannych oraz 22 zniszczonych czołgów. 10 maja 1943 roku jednostka została rozwiązana, a na jej podstawie utworzono 1 Czechosłowacką Samodzielną Brygadę.