Bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typu A nr 1
To pododdział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Bateria nie była częścią pokojowej struktury wojska. Została zmobilizowana zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” przez 3 dywizjon artylerii przeciwlotniczej w Wilnie na rzecz 1 Dywizji Piechoty Legionów.
Na początku kampanii wrześniowej 1939 roku, bateria została podporządkowana dowódcy lotnictwa oraz OPL Armii „Modlin”. Jej głównym zadaniem była obrona mostów na Narwi w Orzechowie pod Zegrzem oraz w Pułtusku. 6 września bateria dołączyła do dywizji. Szlak bojowy jednostki w wrześniu 1939 roku prowadził przez Orzechowo, Pułtusk, Gnojno, Wyszków, Kuflew i Domanice. Podczas próby przebicia się przez pierścień okrążenia w rejonie Domanic, bateria została rozbita. Porucznik Stefan Osostowicz popełnił samobójstwo po utracie jednostki, a w trakcie walk zginęli podporucznik rezerwy Jerzy Życki oraz starszy ogniomistrz podchorąży rezerwy Leszek Papiewski. Następnie bateria kontynuowała działania jako jednostka piechoty pod dowództwem podporucznika rezerwy Jana Kiedrzyńskiego. W sumie bateria zestrzeliła 5 niemieckich samolotów.
Obsada personalna baterii
- dowódca – por. Stefan Maria Osostowicz
- oficer zwiadowczy – ppor. rez. Jan Kiedrzyński
- dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Aleksander Andrzej Ciopa
- dowódca 2 plutonu – ppor. rez. mgr Jerzy Maciej Życki
- dowódca 3 plutonu – st. ogn. pchor. rez. Leszek Papiewski
- zastępca dowódcy plutonu – kpr. pchor. rez. Igor Smirnow
- dowódca 4 plutonu – plut. pchor. rez. Jan Rusiecki
- szef baterii – st. ogn. Wincenty Mikołajczak
Bibliografia
- Aleksander Śniatycki (Ciopa), Kres (wrzesień 1939), Szklarska Poręba 2006.
- Stanisław Truszkowski, Działania artylerii przeciwlotniczej w wojnie 1939 r. Zakończenie, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1978, nr 2 (84), s. 212-236.