1 Batalion Lekkiej Piechoty

Jest to oddział piechoty należący do armii koronnej I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Reformy wprowadzone przez Sejm Wielki przyczyniły się do zwiększenia liczebności polskiej piechoty. Wiosną 1792 roku rozpoczęto tworzenie kilku batalionów lekkiej piechoty, z których każdy miał składać się z czterech kompanii. Większość kadr oficerskich stanowili oficerowie pochodzenia niemieckiego.

Jednak po kilku miesiącach działalności, bataliony zostały rozwiązane przez konfederację targowicką, a żołnierze zostali włączeni do jej struktur.

Łącznie pierwszy i drugi batalion liczyły 1 288 żołnierzy.

Żołnierze regimentu

W skład batalionu wchodziło piętnastu oficerów, w tym: jeden pułkownik, trzech kapitanów, czterech poruczników, czterech podporuczników oraz trzech chorążych.

Pułkownik i komendant:

Jan G. Süssmilch

Kapitanowie:

Teodor de Groeben
Jan A. de Kahlen
Karol Fryderyk W. Studnicki

Przypisy

Bibliografia

Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od roku 1717 do roku 1831. Warszawa: 1925.

Konstanty Górski: Historya piechoty polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1893.

Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1998. ISBN 83-7188-186-X.

Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.