Antybolszewicka Konferencja Jeńców Dowódców i Żołnierzy Armii Czerwonej
1 Antybolszewicka Konferencja Jeńców Dowódców i Żołnierzy Armii Czerwonej, którzy dołączyli do Rosyjskiego Ruchu Wyzwoleńczego (ros. Первая антибольшевистская конференция военнопленных командиров и бойцов Красной армии, ставших в ряды Русского Освободительного Движения) – był to zjazd przedstawicieli Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej w Niemczech na początku 1943 roku, w trakcie II wojny światowej.
Po ogłoszeniu tzw. Deklaracji Smoleńskiej przez generała Andrieja Własowa 27 grudnia 1942 roku, rozpoczęto formowanie Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA). Dodatkowo powstał Rosyjski Ruch Wyzwoleńczy, który miał stanowić platformę działań prowadzonych przez generała A. Własowa. W kwietniu 1943 roku w szkole propagandystów ROA w Dabendorfie, niedaleko Berlina, która stała się centrum ruchu własowskiego, zorganizowano zjazd oficerów i żołnierzy nowo formowanej Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej. Był to istotny krok w kierunku utworzenia rosyjskiej siły zbrojnej w sojuszu z Niemcami, mającej na celu obalenie reżimu stalinowskiego w ZSRR. Kluczowym punktem konferencji było wystąpienie generała Wasilija Małyszkina zatytułowane „Zadania Rosyjskiego Ruchu Wyzwoleńczego”, w którym przedstawił fundamentalne cele ruchu własowskiego. Na początku zaznaczył narodowy charakter rewolucji 1917 roku w Rosji, nie rozróżniając między rewolucją lutową a październikową. Następnie przyznał narodom zamieszkującym ZSRR prawo do niezależności narodowej. Na koniec zaproponował współpracę z białą emigracją rosyjską, co było skierowane głównie do młodego pokolenia. Wkrótce jednak, z powodu sprzeciwu Adolfa Hitlera, rozwój ruchu własowskiego został zahamowany, a sam generał A. Własow został umieszczony w areszcie domowym w Berlinie.
Linki zewnętrzne: