1/6 talara (1811–1814)
Moneta o nominale 1/6 talara Księstwa Warszawskiego, znana również jako złotówka, została wybita na mocy dekretu Fryderyka Augusta, króla saskiego i księcia warszawskiego, z dnia 25 czerwca 1810 roku.
Awers
Na awersie przedstawiono prawy profil popiersia księcia warszawskiego Fryderyka Augusta, a wokół umieszczono otokowy napis:
Fryderyk August król saski, książę warszawski.
Rewers
W centralnej części rewersu znajduje się herb sasko-polski, który umieszczono na dwupolowej tarczy zwieńczonej królewską koroną saską. W lewym polu widnieje herb saski, natomiast w prawym orzeł polski. Po bokach tarczy znajdują się dwie skrzyżowane gałązki palmowe, a przy ich skrzyżowaniu widnieje znak intendenta mennicy w Warszawie – I.S. (Jan Stockman 1811) lub I.B. (Jakub Benik 1812, 1813, 1814). U góry, po obu stronach korony, umieszczono rok bicia: 18 11, 18 12, 18 13 lub 18 14, a na samym dole znajduje się napis „1/6 TALARA”.
Opis
Moneta była bita w mennicy warszawskiej, wykonana ze srebra próby 538, na krążku o średnicy 26 mm i masie 4,9 grama, z rantem ozdobionym ornamentem. Według raportów mennicy, w latach 1811–1815 wpuszczono do obiegu 1 933 575 sztuk złotówki, co sugeruje, że moneta mogła być bita także w 1815 roku, z wsteczną datą 1814. Rzadkość poszczególnych roczników została przedstawiona w tabeli:
Z raportów mennicy wynika, że w 1813 roku nie wydano do obiegu żadnej sztuki złotówki, jednak egzemplarze z datą 1813, mimo że niezwykle rzadkie, czasami pojawiają się w obrocie kolekcjonerskim.
Zobacz też
- monety epoki napoleońskiej