Rzadki izotop helu odkryty na Słońcu: Co to oznacza dla nauki?
Ostatnie badania przeprowadzone przez astronomów ujawniły niezwykłe odkrycie – w olbrzymiej wyrwie na Słońcu zidentyfikowano znaczne ilości rzadkiego izotopu helu-3. To zdumiewające zjawisko miało miejsce w trakcie erupcji słonecznej, gdy strumień plazmy wydobywał się z krawędzi dziury koronalnej, a jego ilość jest największa, jaką kiedykolwiek zaobserwowano w historii badań nad Słońcem.
Hel-3 w kontekście badań kosmicznych
Naukowcy z Southwest Research Institute w USA, w tym astrofizyk Radoslav Bučík, wskazują, że hel-3 jest izotopem, który występuje w naszym Układzie Słonecznym w stosunku 1 do 2500 w porównaniu do bardziej powszechnego helu-4. To odkrycie może otworzyć nowe perspektywy w badaniach nad procesami zachodzącymi w atmosferze słonecznej.
W dniach 24 i 25 października 2023 roku, badania prowadzone przez obserwatoria Solar Orbiter ESA i NASA ujawniły, że stężenie helu-3 było aż 180 tysięcy razy wyższe niż zazwyczaj. Oznacza to, że strumienie słoneczne mogą znacząco wpływać na koncentrację tego izotopu w atmosferze słonecznej. Takie zjawiska mogą być kluczowe dla zrozumienia dynamiki wiatru słonecznego oraz jego interakcji z polami magnetycznymi.
Dziury koronalne i ich znaczenie
Dziury koronalne, które są tymczasowymi obszarami w koronie słonecznej, odgrywają kluczową rolę w emisji cząstek słonecznych. Miejsca te, niewidoczne w świetle widzialnym, mogą być obserwowane w ultrafiolecie i rentgenowskich obrazach jako ciemne plamy. W takich obszarach plazma jest chłodniejsza i mniej gęsta, co umożliwia swobodne uciekanie naładowanych cząstek w przestrzeń kosmiczną.
- Strumienie słoneczne: W obrębie dziury koronalnej zidentyfikowano silnie skoncentrowany strumień plazmy, który był źródłem wydobywania helu-3.
- Siła pola magnetycznego: Zaskakująco, w tym regionie siła pola magnetycznego była słaba, co jest typowe dla spokojniejszych obszarów Słońca, a nie dla aktywnych stref.
- Obserwacje chemiczne: Ciekawe jest to, że w badanym strumieniu nie zaobserwowano znacznego wzrostu zawartości żelaza, a raczej pierwiastków takich jak węgiel, azot, krzem i siarka.
Odkrycia te mogą sugerować, że podobne zjawiska są rzadkie, lecz potencjalnie mogą występować częściej, ale w zbyt słabej formie, by były dostrzegalne z Ziemi. Dlatego dalsze badania oraz rozwój technologii obserwacyjnych są niezbędne, aby lepiej zrozumieć te zjawiska oraz ich wpływ na nasze otoczenie.