Badania przeprowadzone przez naukowców z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego wykazały, że wilki w rejonie Ujścia Warty, mimo obecności wolno wypasanych krów i koni, odżywiają się głównie dzikimi ssakami. Wyniki opublikowano 2 maja 2025 roku w „European Journal of Wildlife Research”.
- Badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego wykazały, że wilki w rejonie Ujścia Warty głównie odżywiają się dzikimi ssakami.
- Wyniki badań opublikowano 2 maja 2025 roku w "European Journal of Wildlife Research".
- Wilki w Ujściu Warty żywią się w 81,9% dzikimi ssakami kopytnymi, a jedynie 3% ich diety stanowią zwierzęta domowe.
- Niski poziom drapieżnictwa wilków na bydle może być związany z metodami wypasu, które pozwalają zwierzętom domowym na obronne zachowania.
- Obecność rogów u bydła może również wpływać na niski poziom drapieżnictwa ze strony wilków.
Metody badań
Naukowcy zastosowali metody molekularne, w tym identyfikację osobników za pomocą sekwencji mikrosatelitarnych jądrowego DNA oraz tropienie i nagrania fotopułapkami. Badania obejmowały analizę 109 wilczych odchodów, co pozwoliło na ustalenie składu pokarmu wilków w obszarze o powierzchni pół tysiąca kilometrów kwadratowych, obejmującym Park Narodowy Ujście Warty.
Skład diety wilków
Wyniki badań wskazują, że wilki w Ujściu Warty żywią się przede wszystkim dzikimi ssakami kopytnymi, które stanowią 81,9 proc. ich diety. Uzupełniają ją bobrami i zającami, których łączny udział wynosi 14,5 proc. Zaskakująco, zwierzęta domowe, w tym bydło, stanowiły jedynie 3 proc. pokarmu wilków.
Wpływ metod wypasu
Badacze zauważyli, że niski poziom drapieżnictwa wilków na bydle oraz brak ataków na konie mogą być związane z metodami wypasu. Wolny wypas pozwala zwierzętom domowym na wykazywanie zachowań obronnych, takich jak gromadzenie się w stadach. Dodatkowo, bydło ras mięsnych i konie zimnokrwiste są cięższe i trudniejsze do upolowania.
Rogi bydła a drapieżnictwo
Innym czynnikiem wpływającym na niski poziom drapieżnictwa może być obecność rogów u bydła. Naukowcy zauważyli, że usuwanie rogów zmniejsza zdolność zwierząt do obrony przed drapieżnikami, co jest powszechną praktyką w Europie Północnej i Środkowej, gdzie populacje wilków się rozwijają.
Wnioski badaczy
Dr hab. Robert Mysłajek, współautor projektu, podkreślił, że „drapieżnictwo wilków na zwierzętach gospodarskich jest zależne od kontekstu”. Dr hab. Sabina Nowak dodała, że interakcje między wilkami a zwierzętami gospodarskimi są uzależnione od wielu czynników, w tym metod wypasu i wiedzy hodowców. Naukowcy wskazali na potrzebę uwzględnienia tych aspektów przy podejmowaniu decyzji dotyczących ochrony zwierząt hodowlanych.
Populacja wilków w Europie
Według danych opublikowanych w marcu 2025 roku, w Europie żyje co najmniej 21,5 tys. wilków, z czego 19 tys. w krajach Unii Europejskiej. To znaczący wzrost w porównaniu do 12 tys. wilków w 2015 roku. Naukowcy zwracają uwagę na konflikty między wilkami a ludźmi, które wynikają z obecności dzikich zwierząt w silnie przekształconym krajobrazie.